अंत

चालताना विचारांचा नुसता गोंधळ चालू असतो ...का ??? कशासाठी ??? कोणामुळे???  ह्या सर्व गोष्टी नेहमी ह्याच क्रमाने का घडतात . मला व्यक्त होण्यासाठी फक्त तिन गोष्टींचा आसरा आहे ..एक म्हणजे माझ वाचन,दूसरी माझी आई आणि तिसर जी काही इन मिन लोक ज्याना मी आपल मानते ती (ती मला आपल मानतात की नाही ह्या गोष्टीचा उलगडा मला कधीच झालेला नाही) .वाचून वाचून किती वाचणार शेवटी तो निर्जीव माझी तहान तरी किती भागवनार ....(???)पण एकेक करून ह्या सर्व गोष्टी माझ्यापासून वेगळ्या होत आहेत , ह्याला कारण मी तर नाही ??? मी कधी कधी दुसरया बद्दल एवढा विचार करते की त्या व्यक्ति ला ही ते नकोस होत . मग उगाच शब्दांची बाचाबाची ....आणि मग ह्याचा राग त्याच्यावर काढला जातो . माझ्या सर्वात जवळ असनारया एका व्यक्ति पासून सर्व प्रयत्ना अंती वेगळे  झाले कारण त्या नात्यात फ़क्त तुझ नि माझ उरल होत ...आपल अस काहीच नाही राहिल होत.. ह्या एका व्यक्ति पासून तुटताना एवढ्या पीड़ा झाल्या ... त्या वेदना.. ते दुःख मी परत सहन नाही करू शकणार ..म्हनुनच नेहमी कुठच्याही गोष्टीच शेवटच टोक गाठनारी मी आता प्रत्येक गोष्टीत मधेच माघार घेऊ लागले आहे ..आत मधे असलेला संताप , राग सगळ काही दाबुन ठेवायला शिकले आहे ...कितीही झाल तरी ह्या सर्व गोष्टी आतल्या आत ठेवून बाहेरून शांत रहायला शिकले आहे . पण जरी मी टोकाचे निर्णय घेण टालत असेल तरी कधीतरी ह्या सर्वांचा ज्वालामुखी होइल हे मला माहित आहे...तेव्हा मी प्रत्येक गोष्टींचा अंत करेल ... आणि ती वेळ आत्ता जवळ आली आहे